บทที่ 5 ของขวัญ
หางตาของโรนัลด์เหลือบเห็นแอเดลีนกำลังซูมเข้าซูมออกที่รูปถ่ายของ ‘หัวใจเนบิวลา’ ซึ่งทำให้รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น
ก่อนที่แอเดลีนจะมาถึงออฟฟิศ เขาได้อ่านวิทยานิพนธ์ตอนจบการศึกษาของเธออย่างรวดเร็วแล้ว
เห็นได้ชัดว่าเธอมีความรู้อย่างกว้างขวางเกี่ยวกับเครื่องประดับคลาสสิก แม้ว่าผลงานเหล่านั้นโดยปกติจะสามารถชมได้แค่ในรูปภาพ และมีโอกาสน้อยมากที่จะได้เห็นของจริง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งของสะสมหายากซึ่งยังคงอยู่ในคอลเล็กชันส่วนตัว ไม่สามารถหาชมได้แม้แต่ในพิพิธภัณฑ์
เขารู้ว่าแอเดลีนไม่อาจต้านทานสิ่งยั่วยวนเช่นนี้ได้
เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่จัดงานประมูล ยังเหลือเวลาอีกสิบนาทีก่อนที่งานจะเริ่ม
โรนัลด์ถูกเชิญไปยังที่นั่งวีไอพีแถวหน้าสุด
ทันทีที่เขาก้าวเข้าไป ผู้คนต่างลุกขึ้นยืนเพื่อทักทายเขา
ในฐานะทายาทของแบรนด์เครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ สถานะของโรนัลด์จึงเป็นที่ประจักษ์ชัด
สายตาของทุกคนย่อมจับจ้องไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เด็กสาวคนนั้นดูอ่อนเยาว์และสดใส พร้อมด้วยเสน่ห์ตามธรรมชาติที่ยากจะบรรยาย
หลายปีที่ผ่านมา โรนัลด์มักจะไปไหนมาไหนกับเชอร์ลีย์ วอล์กเกอร์ เลขานุการของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพาคนใหม่มาด้วย
หลายคนเคยคาดเดาว่าเมื่อไม่มีผู้หญิงคนไหนในชีวิตของโรนัลด์ บางทีเชอร์ลีย์อาจจะได้เป็นคุณนายวิลเลียมส์ในอนาคต
แต่ตอนนี้เมื่อเขาพาคนอื่นมาด้วย โดยเฉพาะคนที่มีหน้าตาสะสวยอย่างแอเดลีน ผู้คนจึงเริ่มคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของเธอ
ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างโรนัลด์ลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้มร่าเริงและจับมือทักทายเขา “คุณวิลเลียมส์ มาสายจังเลยนะครับ มัวแต่ไปรับสุภาพสตรีคนสวยท่านนี้อยู่หรือเปล่า”
“เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ เราเลยแวะโรงพยาบาลกัน”
ทันทีที่โรนัลด์พูดจบ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นระลอกหนึ่งในหมู่ผู้คน
โรนัลด์ ตำนานแห่งโลกธุรกิจจิวเวลรี ผู้ชนะในชีวิตที่คนส่วนใหญ่เอื้อมไม่ถึง ผู้ที่ไม่เคยแสดงความอบอุ่นกับใคร กลับใส่ใจสุขภาพของเด็กสาวและพาเธอไปโรงพยาบาลด้วยตัวเองเนี่ยนะ
เมื่อรู้สึกถึงสายตาอยากรู้อยากเห็นจากรอบทิศทาง แอเดลีนก็รู้สึกชาวาบไปทั้งศีรษะด้วยความอึดอัด
สมองของเธอหมุนติ้วก่อนจะคิดหาคำอธิบายได้ “ใช่ค่ะ คุณวิลเลียมส์ท่านใส่ใจพนักงานมากค่ะ ท่านกังวลว่าฉันอาจจะทำงานได้ไม่เต็มที่”
“พนักงานเหรอ” ชายวัยกลางคนกะพริบตา
แอเดลีนพยักหน้าทันที “ฉันเป็นเลขานุการของคุณวิลเลียมส์ค่ะ ชื่อแอเดลีน”
ชายวัยกลางคนทำเสียงแสดงความเข้าใจ “มิน่าล่ะ ผมถึงไม่เห็นเชอร์ลีย์ ที่แท้ก็มีการเปลี่ยนแปลงนี่เอง”
เขามองโรนัลด์อย่างมีความหมาย แล้วจึงหันสายตาไปทางแอเดลีน
โรนัลด์ขยับตัวอย่างสบายๆ เพื่อบังสายตาของชายคนนั้น
แอเดลีนกำหมัดแน่น พยายามรักษาใบหน้าเรียบเฉยแบบเลขามืออาชีพเอาไว้
แต่ในใจกลับร่ำไห้ เธอเพิ่งจะบอกไปหยกๆ ว่าไม่อยากเป็นเลขาฯ แต่ตอนนี้กลับยอมรับออกมาเองเสียแล้ว...เห็นทีคงจะไม่มีทางถอยกลับไปได้
เมื่อมองดูผู้คนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นเจ้าพ่อแห่งวงการจิวเวลรีหรือตัวแทนจากตระกูลใหญ่ เธอก็ตระหนักได้ว่าถ้าหากทำให้โรนัลด์ขุ่นเคือง เธอคงต้องไปทำงานส่งอาหารประทังชีวิตเป็นแน่
ขณะครุ่นคิดถึงอนาคตอันมืดมนของตัวเอง แอเดลีนก็นั่งลงข้างโรนัลด์อย่างเหม่อลอยราวกับเครื่องจักร โดยมีเมฆหมอกแห่งความหม่นหมองปกคลุมอยู่รอบตัว
อย่างไรก็ตาม เมื่อการประมูลเริ่มขึ้น จิตใจของเธอก็กลับมากระปรี้กระเปร่าอีกครั้ง
งานประมูลครั้งนี้จัดแสดงเฉพาะเครื่องประดับหายาก และแต่ละชิ้นก็งดงามวิจิตรยิ่งนัก
เธอเคยเข้าร่วมงานประมูลมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นเครื่องประดับระดับสูงสุดของโลกมากมายขนาดนี้ในที่เดียว
เพียงแค่สามชิ้นแรกก็เป็นของระดับสมบัติของชาติแล้ว ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น
ขณะที่เธอมองดูของแต่ละชิ้น เธอก็รีบร่างแบบดีไซน์คร่าวๆ ลงในสมุดบันทึกของเธอ
นี่เป็นนิสัยของเธอมาหลายปีแล้ว
เมื่อใดก็ตามที่เห็นผลงานที่สร้างแรงบันดาลใจหรือมีความคิดสร้างสรรค์ผุดขึ้นมา เธอจะวาดมันลงในสมุดบันทึกที่พกติดตัวไปทุกที่
แรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงชั่ววูบ และเธอไม่เคยปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปเปล่าๆ
โรนัลด์สังเกตเห็นสมุดบันทึกของเธอก็หัวเราะเบาๆ “อยากไปดูใกล้ๆ ที่หลังเวทีหลังจบงานไหม”
“จริงเหรอคะ” น้ำเสียงของอเดลีนสูงขึ้นด้วยความตื่นเต้น ดึงดูดสายตาจากคนหลายคู่
โรนัลด์พยักหน้าอย่างตามใจ แล้วหันกลับไปสนใจของบนเวทีอีกครั้ง เขาจับมือของอเดลีนยกขึ้น
“ผู้ประมูลหมายเลข 01 ห้าล้านครับ!”
อเดลีนสะดุ้ง มองแหวนคู่บนแท่นจัดแสดง เธอรีบกลับเข้าสู่โหมดทำงานทันที—นี่คือหนึ่งในของเป้าหมายที่โรนัลด์เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้
สุดท้าย แหวนที่เดิมทีมีมูลค่าราวห้าถึงหกล้านก็ถูกประมูลไปในราคาสิบล้าน มือของอเดลีนที่ถือป้ายประมูลสั่นเทา
โรนัลด์ยอมรับราคานั้นอย่างใจเย็น
เมื่อเห็นสีหน้าสลดของอเดลีน เขาก็ถามอย่างขบขัน “คุณคิดว่ามันไม่คุ้มเหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ” เธอแอบค้อนให้ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ โรนัลด์
ถ้าไม่ใช่เพราะตาอ้วนคนนั้นคอยปั่นราคา พวกเขาก็น่าจะปิดดีลได้ที่หกล้านแล้ว
พอเห็นท่าทางของเธอ แววขบขันในดวงตาของโรนัลด์ก็ยิ่งฉายชัดขึ้น “แหวนวงนี้มีความสำคัญเป็นพิเศษใช่ไหม”
“ใช่แล้วครับ ได้ยินว่าเป็นแหวนที่กษัตริย์ยุโรปพระองค์หนึ่งทรงสร้างขึ้นด้วยพระองค์เอง เมื่อสวมแล้วจะถอดไม่ได้” ชายวัยกลางคนพูดเสริมขึ้นมา “ภรรยาผมก็อยากลองดูเหมือนกัน แต่พอเห็นความมุ่งมั่นของคุณวิลเลียมส์แล้ว ผมก็เลยต้องยอมแพ้”
อเดลีนพิจารณาแหวนอย่างละเอียด ดีไซน์รูปตัววีคว่ำนั้นสวยงามและมีเอกลักษณ์ แต่เธอมองไม่เห็นกลไกใดๆ ที่จะทำให้ถอดไม่ได้เลย
เมื่อคิดถึงเรื่องที่ถอดไม่ได้ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันที “เดี๋ยวนะคะ นี่ไม่ใช่ของที่ถูกขโมยมาจากสุสานใช่ไหมคะ”
ไม่อย่างนั้นแหวนแบบนี้จะมาอยู่ในการประมูลได้อย่างไร
พวกเขาคงไม่ได้ตัดนิ้วของราชินีหลังจากสิ้นพระชนม์แล้วหรอกนะ
ภาพอันน่าสยดสยองทำให้อเดลีนตัวสั่น
ชายวัยกลางคนถึงกับพูดไม่ออก ส่วนโรนัลด์มองไปยังเวทีด้วยสีหน้าเรียบเฉย “สนใจของชิ้นต่อไปเถอะ”
อเดลีนสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของเขาจึงรีบหุบปาก แต่ในใจก็แอบรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย
ประธานบริษัทก็ควรจะวางมาดขรึมแบบนี้แหละ—คงจะน่าขนลุกพิลึกถ้าเจ้านายมายิ้มให้เธอทั้งวัน
โชคดีที่การแข่งขันสำหรับของชิ้นต่อๆ มาไม่ดุเดือดเท่าไหร่ อเดลีนจึงทำหน้าที่ของเธอได้สำเร็จลุล่วง
ไม่นานก็ถึงเวลาของไฮไลต์สุดท้าย นั่นคือ ‘หัวใจแห่งเนบิวลา’
“ผมเชื่อว่าเกินครึ่งของผู้ที่มาในวันนี้ก็เพื่อหัวใจแห่งเนบิวลา ซึ่งเป็นของชิ้นสุดท้ายของเราในวันนี้ครับ”
ทันทีที่เสียงของพิธีกรดังขึ้น บรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที
แท่นจัดแสดงค่อยๆ เลื่อนสูงขึ้น เผยให้เห็นหัวใจแห่งเนบิวลาต่อหน้าทุกคน
ดวงตาของอเดลีนเบิกกว้าง กลัวว่าจะพลาดรายละเอียดแม้เพียงเล็กน้อย
แซปไฟร์เม็ดมหึมาถูกฝังอยู่ตรงกลางสร้อยคอ ล้อมรอบด้วยเพชรสีที่เรียงร้อยให้ดูคล้ายกับกาแล็กซี
ภายใต้แสงไฟ เพชรแต่ละเม็ดส่องประกายเจิดจรัสเป็นเอกลักษณ์
นี่คือภาพที่ไม่มีรูปถ่ายหรือวิดีโอออนไลน์ใดๆ จะสามารถถ่ายทอดได้ การได้นั่งอยู่แถวหน้าและมองดูสร้อยคออันวิจิตรงดงามเส้นนี้ ทำให้ดวงตาของอเดลีนยิ่งเปล่งประกายเจิดจ้ายิ่งขึ้น
เมื่อรู้สึกว่าลมหายใจของเธอถี่กระชั้นขึ้น ความคิดของโรนัลด์ก็ล่องลอยกลับไปถึงคืนก่อนหน้า—เธอหายใจแบบนี้เหมือนกันในชั่วขณะสำคัญหนึ่ง
ลมหายใจแผ่วเบาที่แสนยั่วยวนซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว
“ราคาเริ่มต้นสำหรับสร้อยคอเส้นนี้คือแปดสิบล้านครับ!”
ทันทีที่พิธีกรพูดจบ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นทั่วทั้งงาน
เมื่อราคาประมูลพุ่งไปถึงหนึ่งร้อยล้าน อเดลีนก็เหลือบมองโรนัลด์อย่างประหม่า
“คุณวิลเลียมส์คะ เราจะสู้ต่อไหมคะ”
เธอไม่รู้ว่าวงเงินของโรนัลด์อยู่ที่เท่าไหร่ เห็นเพียงริมฝีปากของเขาที่เม้มเป็นเส้นตรง
เมื่อราคาไต่ไปถึงสามร้อยล้าน โรนัลด์ก็จับมือของอเดลีนแล้วค่อยๆ ยกขึ้น
“ห้าร้อยล้าน”
ทุกคนมองมาที่เขาอย่างตกตะลึง รวมถึงอเดลีนที่ยังคงถือป้ายประมูลค้างอยู่
เธอรีบเอามือลง หัวใจแทบจะกระดอนออกมาจากอก
ห้าร้อยล้าน?
เป็นราคาที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึง!
ทันใดนั้น โรนัลด์ก็โน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูเธอ “ชอบของขวัญชิ้นนี้ไหม”
